Na jugozapadu Srbije, 38 km od Valjeva, nalaze se Divčibare. Sa 980 m nadmorske visine ova planinska zaravan bogata šumom i vodom čini centralni deo planine Maljen. Na Divčibarama postoje četiri stroga rezervata prirode: Crna reka, Čalački potok, Zabalac i Vražji vir.
Divčibare imaju blagu i prijatnu klimu. Zahvaljujući dobrom geografskom položaju, do Divčibara dopiru vazdušne mase iz Mediterana i sukobljavaju se sa vazdušnim masama Karpata i Panonske nizije, čime se može objasniti prisustvo joda u vazduhu. Divčibare imaju povoljnu srednju godišnju temperaturu od 180C, sa toplijom jeseni od proleća. Septembar je najsuvlji mesec, jer je samo 5,4 dana sa padavinama. Divčibare imaju 289 dana bez vetra, 126 dana sa padavinama, zime obiluju snegom puna 4 meseca.
Ovo područje obiluje rečicama, izvorima i potocima koji pripadaju slivovima Kolubare i Zapadne Morave. Između ostalih: Bukovska reka, Crna reka, Kozlica, Krčmarska reka, Crna Kamenica. Najinteresantnija je reka Manastirica koja pravi vrlo lep vodopad visok oko 20 m, meštani ga zovu Skakalo.
Divčibare su poznate po livadama sa lepom mekom travom. Na Divčibarama preovlađuju četinari, a u samom centru uzdižu se planinski borovi, koji inače nigde drugde ne rastu na manje od 2000 m nadmorske visine. U četinarskim šumama se najčešće javljaju beli, crni bor, jele, smrča, kleka i planinarski bor.Od listopadnog drveća su najznačajniji: bukva i breza, beli jasen, hrast, cer… Krajem aprila javlja se najlepši cvet planine – narcis, a pored njega mogu se naći i šumska jagoda, divlja malina i kupina.
LEGENDA O DIVČIBARAMA kaže da je usled iznenadne provale oblaka, nekada davno, rečica Crna Kamenica, koja protiče kroz Divčibarsko polje nabujala i da se tada u njoj utopila mlada čobanica. Narod je celom polju dao staroslovenski naziv “Devojačke bare” – Divčibare, da bi se sačuvala uspomena na čobanicu i tragediju koja ih je zadesila.
Crkva Svetog Pantelejmona je jedan od ponosa Divčibara, zemljište na kome se nalazi crkva su osveštano je 09.avgusta 1995. godine.
Crkva je podignuta na mestu gde se od 1926. godine održavao narodni vašar na dan Svetog Pantelejmona, a početak gradnje je bio 1996.godine. Gradnjom ove crkve započeto je stvaranje crkveno-kulturnog centra na Divčibarama.
Građena je u lokalonom arhitektonskom stilu – crkvi brvnara. Divčibare su prva planinska banja u Srbiji na kojoj je izgrađen pravoslavni hram.
Postoje mnogobrojni tereni za razne sportove, ski liftovi i staze koje su idealne za decu i početnike u skijanju. Teniskih terena ima dva, a košarkaških i rukometnih terena ima na više mesta.
Skijašima je na raspolaganju nekoliko ski staza. Na severnoj padini Crnog vrha urađena je najduža staza (800 m), sa žičarom čiji je kapacitet 700 skijaša na sat. Staza je osvetljena, pa postoji mogućnost noćnog skijanja. Kod odmarališta “Zmaj”, na Golupcu i na visu “Stražara” nalaze se tri manje ski staze, dužine do 300 m i kapaciteta 200 skijaša na sat. Divčibarska kotlina ima odlične terene za trčanje na skijama. U hotelima i odmaralištima postoji mogućnost najma i servisa ski opreme, a tokom zimske sezone radi i škola skijanja.
Tokom cele godine na Divčibarama se održavaju raznovrsne turističke, kulturne i sportske manifestacije, od kojih je najpoznatiji Beli narcis.
Kako zimi dok traje turistička sezona u ovom centru tako i na proleće svim zainteresovanim je na raspolaganju raznovrsan smeštaj različitih kategorija. Postoji više vrsta hotela i kuća za odmor, koje pružaju nezaboravan boravak u ovom prelepom mestu.
Divčibare, zahvaljujući svojim prirodnim karakteristikama, blagotvornosti okruženja, pogodnim za disajne organe, spoju morske, karpatske i panonske klime, na prosečnoj nadmorskoj visini od 1000 metara, predstavljaju vazdušnu banju i riznicu dobrog zdravlja. Divčibare se nalaze 38 km južno od Valjeva, 110 kilometara od Beograda i oko 180 km južno od Novog Sada.
